در سال 1967 شخصی بنام آقای "مارتین ریچاردز" برای نوشتن سیستم عامل و طراحی کامپایلر زبان جدیدی بنام BCPL طراحی نمود. سه سال بعد، یعنی در سال 1970، "کن تامپسون" با افزودن ویژگی های جدیدی به زبان BCPL زبان جدیدی طراحی نمود و نسخه های اولیه سیستم عامل unix را با آن طراحی نمود. او این زبان را B نامید. BCPL و B هر دو از زبانهای بدون نوع بودند. به همین جهت بررسی یک عنصر داده ای، دلیل وظیفه سنگینی بر عهده ی برنامه نویس بود. در این زبان هر عنصر داده ای یک کلمه از حافظه، معادل 2 بایت، را اشغال می کرد. دو سال بعد، یعنی در سال 1972، آقای "دنیس ریچی" زبان جدیدی را بر پایه زبان B طراحی نمود. از آنجاییکه این زبان پس از زبان B طراحی شده بود، زبان C نام گرفت. زبان C بسیاری از ویژگی ها و مفاهیم زبانهای BCPL و B را دارا بود و ویژگی های دیگری، از جمله انواع داده ای، را نیز به آنها افزوده بود. زبان C مستقل از سخت افزار است، به همین دلیل با طراحی خوب و دقیق نرم افزار می توان برنامه هایی نوشت که دارای قابلیت حمل در اکثر کامپیوترها باشند. قدرت زبان C باعث شد که شرکت ...
- ۹۷/۰۱/۱۸